Europa maakt zich al veel langer druk om desinformatie.Over die zorgen (en de oplossing) schreven we al eerder. De ambtenaren van de Europese Commissie vonden in "zelfregulering" een oplossing voor dit vermeende probleem. Zelfregulering is een specifieke vorm van regulering, waarbij de verantwoordelijkheid niet bij de staat ligt, maar bij bedrijven. Bij aanbieders van diensten op het internet via welke desinformatie verspreid wordt. Op initiatief van de Commissie werd een gedragscode opgesteld. Ondertekenaars daarvan beloven desinformatie zoveel mogelijk tegen te gaan. De bemoeienis van de Commissie met de inhoud van de gedragscode is groot. Je kunt je dus afvragen of de bedrijven zich inderdaad zelf reguleren of dat ze in de praktijk alsnog gereguleerd worden. Geheel in lijn met deze rol als "bemoeial" geeft de Commissie de bedrijven nog altijd soms een zetje in een bepaalde richting. Zoals eerder deze week, toen de Commissie in een brief aan de sociale mediaplatformen hen vroeg om de toegang tot RT te blokkeren.
Die beleidskeuze is overigens goed te verklaren: de politiek wast haar handen in onschuld. De formele verantwoordelijkheid ligt namelijk bij de bedrijven. Als er teveel informatie geblokkeerd wordt, dan kijkt iedereen naar de platformen, want die "reguleren immers zichzelf." (En die bedrijven accepteren dat, want het voorkomt dat ze zich aan veel striktere regels moeten houden.) En niemand kan zeggen dat het de Europese Commissie is die informatie censureert. Het ligt voor de hand dat dat ook de motivatie was van de Europese beleidsmakers bij het initiëren van zelfregulering: een middel om doelen te bereiken, zonder de verantwoordelijkheden die daarbij horen. Wel de lusten, niet de lasten.