Eind juni publiceerde het internationale samenwerkingsorgaan OESO “Principles for internet policy making”. In de aanloop probeerden overheden, bedrijven en burgers het eens te worden over de tekst. Zonder succes, want de onderhandelingen zijn stukgelopen op één punt: de aansprakelijkheid van internetproviders. Wat was precies het probleem?

Onder druk van de auteursrechtenlobby is opgenomen dat (PDF) internetproviders als verlengstuk van de contentindustrie zouden moeten worden ingezet om internetters te controleren op auteursrechtinbreuk. Daarbij zou de wet kunnen worden omzeild (p. 6):

“Sound Internet policy should encompass norms of responsibility that enable private sector voluntary co-operation for the protection of intellectual property. Appropriate measures include lawful steps to address and deter infringement, and accord full respect to user and stakeholder rights and fair process. In keeping with the multi-stakeholder processes set out in this document, all parties have a role to play, including individuals, providers, intermediaries, and judicial authorities.”

Deze tekst is besproken in verschillende werkgroepen van de OESO, waaronder de Civil Society Information Society Advisory Council (CSISAC). Mede-opgericht door onze Europese koepelorganisatie EDRi, bestaat de werkgroep uit tachtig organisaties vanuit alle uithoeken van de wereld die de internettende burger vertegenwoordigen.

De tachtig organisaties moesten concluderen dat deze passage zou leiden tot onacceptabele controle van de internetgebruiker en dat tussenpersonen de rol van de rechter zouden moeten aannemen. Het zou de andere, positieve uitgangspunten die ook in het stuk staan ondermijnen. CSISAC heeft de beginselen daarom in hun geheel moeten afwijzen. Hierdoor zal OESO nooit kunnen claimen dat deze beginselen breed worden gedragen – want de burger accepteert ze niet.