Goochelen met criminaliteitscijfers
Eén van mijn stokpaardjes is de manier waarop we de cijfermatige werkelijkheid (dat wat we meten) steeds vaker als meer reëel beschouwen dan de fysieke werkelijkheid. In de Groene Amsterdammer stond een fantastisch stuk naar aanleiding van het Investico onderzoek naar hoe dit werkt bij de Nederlandse politie. Tijdens het lezen kon ik alleen maar denken aan The Wire, de tv-serie waarin politieagenten door hun meerderen worden gedwongen om creatief te boekhouden om zo de criminaliteitscijfers te laten dalen. Ook in Nederland wordt het bijvoorbeeld steeds lastiger om als burger aangifte te doen:
Een agent vertelt dat het aantal aangiften van fietsendiefstal in zijn gemeente spectaculair daalde nadat twee bureaus werden gesloten. ‘In de koffiekamer complimenteert de leiding ons dan dat we goed gewerkt hebben, maar ik denk dan: nee, er zijn niet minder diefstallen, er zijn alleen minder aangiften.’
Ook worden criminele acties expres verkeerd geregistreerd om ze zo lichter te laten lijken. Een inbraak wordt dan bijvoorbeeld een vernieling. Ook wordt er aangestuurd op heterdaadjes om zo het oplossingspercentage van zaken hoger te maken. De dader is dan immers meteen bekend.