Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Stemmen met je voeten om je privacy te bewaren

Er zijn veel gelijkenissen tussen de strijd tegen de opwarming van de aarde en de strijd voor online privacy. Allebei zijn het collective action problems en bij allebei kun je het gevoel hebben dat het niet uitmaakt wat jij als individu doet omdat het de grote instituten zijn die eigenlijk in actie moeten komen. Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis hebben ooit in hun boek al eens gekeken naar wat privacyactivisten zouden kunnen leren van klimaatactivisten. Alan Henry deed deze week in The New York Times iets vergelijkbaars. Zijn conclusie is eigenlijk dat we als individuele gebruiker nooit moeten vergeten dat al onze individuele acties bij elkaar op geteld toch veel waard kunnen zijn. Stemmen met je voeten dus mensen!

Facebook: alleen maar bergafwaarts vanaf hier

Toen Facebook het delen van indringende fotojournalistiek over de hongersnood in Jemen bleef blokkeren was ik echt even zat. Ik tweette: “Alles aan Facebook is zo verschrikkelijk belabberd. Wat een farce van een bedrijf blijkt dat dit jaar te zijn. Steeds als je denkt dat het niet erger kan…”. De lijst met schandalen is schier eindeloos. Deze week kwam er (uiteraard) weer eentje bij: het blijkt dat Facebook jarenlang bepaalde bedrijven zoals Spotify en Amazon toegang gaf tot onder meer Facebook Messenger berichten van gebruikers. In principe moesten mensen wel toestemming voor dat delen geven (hoewel je je altijd moet afvragen hoe goed mensen snappen waar ze precies akkoord mee gaan). Twee dingen vond ik hier bijzonder kwalijk aan: de manier waarop Facebook de Amerikaanse toezichthouder om de tuin leidde door te doen alsof deze partners onderdeel waren van hun dienstverlening, en het feit dat de samenwerkingen al jaren voorbij waren maar de toegang tot de data er nog steeds was. Dat laatste zegt iets over de operationele kwaliteit waarmee Facebook haar processen heeft ingericht. Die kan denk ik eigenlijk niet slechter.

Kashmir Hill denkt aan de hand van bovenstaande onthullingen nu eindelijk te begrijpen hoe Amazon ooit zomaar een recensie offline haalde omdat de recensent zogenaamde de schrijver van het boek zou kennen.

Na onthullingen dat de Russische misinformatiecampagne op Facebook tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen ook gericht waren op het weghouden van bepaalde zwarte bevolkingsgroepen bij de stembus, kwamen tientallen Amerikaanse burgerrechtenorganisaties in actie. Zij eisen het aftreden van het huidige management van het bedrijf. Dat lijkt me geen slecht idee.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Geen nieuws, wel belangrijk: Twitter is een nare plek voor veel vrouwen

Amnesty heeft samen met een bedrijf gespecialiseerd in machine learning geprobeerd om het geweld tegen en de mishandeling van vrouwen op Twitter te meten. Hun conclusie is voor veel vrouwen die op Twitter zitten helaas geen nieuws: het staat er (in ieder geval voor de vrouwen in dit onderzoek) bar slecht voor en zwarte vrouwen hebben daar het meeste last van:

7.1% of tweets sent to the women in the study were “problematic” or “abusive”. […] Women of colour, were 34% more likely to be mentioned in abusive or problematic tweets than white women. […] Black women were disproportionately targeted, being 84% more likely than white women to be mentioned in abusive or problematic tweets. […] Online abuse targets women from across the political spectrum.

Onderwijsbeveiliging als onderwijstechnologie

Al een aantal jaar volg ik het blog van Audrey Watters over onderwijstechnologie. Met een kritische blik volgt ze de ontwikkelingen in de VS, waar het onderwijs gewoon gezien wordt als een markt waar je je met durfkapitaal gefinancierde technologie kunt wegzetten. Wat is de groeimarkt op dit moment? Beveiligingstechnologie gericht op de bescherming tegen school shootings…

Hoe schrikbarend ver dat gaat kun je ook luisteren in deze aflevering van This American Life (wel een beetje off-topic):

Geen ghost users, dank je

De druk van overheden op de makers van versleutelde communicatieinfrastructuur om het op één of andere manier mogelijk te maken om de communicatie van verdachten te ontsleutelen blijft helaas hoog. Twee Britse spionnen hebben recent een plan gepresenteerd waarmee dat op zogenaamd verantwoorde wijze zou moeten kunnen. Cryptograaf Matthew Green vindt daar iets van: eerst legt hij heel helder uit hoe versleutelde communicatie werkt, dan licht hij toe hoe het plan van de Britten werkt (tl;dr: opsporingsdiensten zouden de mogelijkheid moeten krijgen om een ghost user toe te voegen aan chats zodat die makkelijk mee kan luisteren, uiteraard zonder dat de gebruiker dit merkt), en tot slot maakt hij duidelijk welke problemen daar aan kleven. Hij komt tot de conclusie dat communicatieleveranciers zich heel snel technologisch zullen wapenen tegen dit soort praktijken óf dat overheden het verplicht gaan maken om een technisch minder veilige oplossing te kiezen. En dat laatste is natuurlijk waar we waakzaam tegen moeten zijn.

Kon ik maar Processing!

Etienne Jacob maakt beeldschone zwart-witte GIFjes met de favoriete visuele programmeertaal van mening kunstenaar: Processing. Ik ben al zo vaak aan tutorials begonnen om dit te leren, maar kom nooit echt ver. De tutorials van Jacob ga ik zeker ook proberen.