Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

“Big data zijn voor belastinginspecteurs wat een kippenren is voor vossen”

Een tijdje geleden moest ik een account aanmaken op museumkaart.nl. Die account was nodig zodat ik een foto kon uploaden. Die foto kon dan op mijn eerstvolgende museumkaart geprint worden met het doel dat ik mijn kaart niet meer aan andere mensen kon uitlenen. Ik heb het braaf gedaan. Nadat ik was ingelogd in mijn nieuwe account, kwam ik op een pagina met een foto van het Museum de Fundatie in Zwolle:

Dat is toevallig, dacht ik. Ik was namelijk net de week ervoor naar De Fundatie geweest en wist daarvoor eigenlijk niet van het bestaan van dit bijzondere gebouw. Toen ik iets beter keek zag ik dat het helemaal geen toeval was: op deze pagina stonden al mijn museumbezoeken! Het bleek dat de Museumvereniging al mijn museumbezoeken van de afgelopen paar jaar had bewaard. Op één of andere manier vond ik dat toen al een beetje creepy. Ik dacht dat ik gewoon gratis werd binnengelaten, maar blijkbaar werd er al die tijd een profiel bijgehouden van mijn culturele consumptie.

De afgelopen week kwam de Museumvereniging in het nieuws. De Belastingdienst wilde namelijk het museumbezoek van één van hun kaarthouders inzien. Dit zou kunnen helpen bij het bepalen of iemand wel of niet in Nederland zou wonen. Terecht heeft de Museumvereniging zich daartegen verzet. Christiaan Weijts komt in de NRC met een mooie metafoor voor de datahonger van de Belastingdienst:

Vroeger kwam de inspectie tandenborstels tellen op je wastafel. Nu aast ze op data. (“En wát deed meneer dan op 5 oktober in het Doesburgse mosterdmuseum?”) Big data zijn voor belastinginspecteurs wat een kippenren is voor vossen. Ze blijven er omheen sluipen, tunnels graven, en aan het gaas knagen waar ze maar de kans krijgen.

Maar hij stelt niet de vraag waarom de Museumvereniging überhaupt precies weet waar iedereen wel en niet geweest is. Jaap-Henk Hoepman doet dat gelukkig wel. Voor hem is dit weer eens een voorbeeld van het belang van privacy by design.

Ik wil natuurlijk niemand beïnvloeden, maar dit soort verhalen lijken mij persoonlijk uitermate geschikt voor een nominatie voor de Big Brother Awards:

Geen geld? Geen privacy!

Op de Amsterdam Privacy Conference zag ik vorige maand Khiara Bridges spreken. Ze sprak daar over de manier waarop Amerikaanse zwangere vrouwen, zodra ze in armoede leven, al hun privacyrechten op moeten geven om geholpen te worden. Impertinente vragen over het aantal partners in bed of over het aantal dollars op de bank (en waar die aan worden uitgegeven) zijn helaas de normaalste zaak van de wereld. Vera Mulder heeft Bridges rondom de conferentie geïnterviewd en praat met haar over de manier waarop in de VS armoede tot een individueel probleem wordt gemaakt (als je arm bent, dan heb je vast je verantwoordelijkheid niet genomen), in plaats van dat het wordt gezien als een collectief probleem dat structurele oplossingen vergt. Ook in Nederland zijn het de mensen die in armoede leven die het minst op hun privacyrechten kunnen rekenen.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Personeel als een verzameling data

Toen ik jaren geleden bij Shell werkte had het bedrijf al een geautomatiseerd systeem om op basis van een CV te bepalen of iemand op gesprek mocht komen. Dat algoritme bepaalde dat natuurlijk in een paar milliseconden maar Shell wachtte een dagje met de afwijzing. Op die manier leek het alsof er nog een mens naar had gekeken. Een vrij schandalige praktijk.

Drie journalisten van Investico zetten in De Groene Amsterdammer nog veel meer schandalige praktijken op een rijtje. Werknemers worden steeds vaker continue én vergaand gemeten en worden daarbij ook nog eens steeds vaker aangestuurd door de computer. Dit ontluisterende verhaal kun je echt niet overslaan.

HSTS, Service workers en network caches. Dus dat.

Voor de liefhebber: Altijd al willen begrijpen wat er gebeurt als jouw internetbrowser verbinding maakt met de server waar de webpagina staat die je wilt zien? Ali Alabbas legt supergedetailleerd maar ook superduidelijk uit hoe dit werkt.

This week in Facebook fails 🤦🏾‍♀️

Ik lees dit:

En denk dan dit:

Facebook heeft zelf geen enkel idee van wat hun impact is op de wereld. Om een beetje te begrijpen hoe dat komt kun je luisteren naar deze ‘Talk at Google’ van Anand Giridharadas. Hij probeert aan de mensen bij Google uit te leggen dat het win-win idee dat als Silicon valley ‘wint’ de rest van de wereld er ook automatisch op vooruit gaat, niet per se waar is.

In 6 minuten van hier naar Mars en terug

Kunstenaar André Andrade maakt op heel simpele visuele wijze de afstand tussen Mars en de Aarde invoelbaar. Zelfs met de snelheid van het licht doet een internetberichtje van de ene planeet naar de andere er nog drie minuten over. Dat wordt dus toch geen NBA LIVE met je vrienden op Mars…