Apparaten
"Er is een compleet eco-systeem van dingen en diensten die onder de noemer 'smart home' geleverd kunnen worden zodra er een uitgebreide plattegrond van het huis door de eigenaar beschikbaar is gesteld". Dit zijn de woorden van de CEO van iRobot, Colin Angle. De plattegronden waarnaar hij verwijst zijn echter niet door bewoners verstrekt, maar zijn in kaart gebracht door de door iRobot ontwikkelde stofzuigers. We hebben het hier over de Roomba.
Mensen stonden niet te springen toen ze hoorden dat hun stofzuigers plattegronden maken van hun huizenDe dag dat je stofzuiger cartograaf bleek te zijn.. Of dat iRobot plannen en wellicht zelfs het recht heeft om deze plattegronden aan derden te verkopen. Dit is één van de vele voorbeelden waarbij onze Internet of Things-apparaten taken uitvoeren waarvan we ons niet bewust zijn – en waarvoor we geen toestemming hebben gegeven.
Je zou kunnen zeggen dat mensen moeten weten hoe de apparaten in hun huis werken. Dat ze zouden moeten begrijpen dat de simultane localisation en mapping technologie, waar de nieuw Roomba gebruik van maakt, betekent dat de gecomputeriseerde stofzuiger kaarten creëert en opslaat. Misschien vind je dat mensen de algemene voorwaarden van hun producten beter zouden moeten lezen. Maar de praktijk is dat veel van onze apparaten en onze interactie met die apparaten, opzettelijk ontworpen zijn om “nevenfuncties” voor ons te verbergen. Bovendien functioneren onze apparaten op basis van code die eigendom is van iemand anders, en die wij niet mogen inzien of wijzigen. De interfaces van onze apparaten zijn zo ontworpen dat deze intuïtief, kalm, en zonder frictie bediend kunnen worden, waardoor meer functies worden verstopt dan geopenbaard. Algemene voorwaarden zijn dusdanig opgesteld dat ze nagenoeg onleesbaar zijn. We hebben een situatie gecreëerd waarin het acceptabel wordt gevonden om vooral niet te weten wat er in onze apparaten gebeurt. Dit zijn omstandigheden waarin 'function creep' goed gedijt.