Politie hoeft helemaal niet zo efficiënt mogelijk te werken
21 november 2017
Credits:
Foto: Rupert Ganzer
Foto: Rupert Ganzer
Onze vrijheid – de vrijheid om iets onbespied te kunnen doen – mag best iets kosten. Letterlijk, de tijd van rechercherende agenten.
Als we maar genoeg sensoren ophangen, kan de politie daar veel efficiënter op handelen. Daar is toch niemand tegen? Toch?
Marcus
Kan er iemand WOBben over dat spionagekastje in de auto ?
Ecall, al verplicht vanaf 2015 .
Het zou 2500 verkeersdoden per jaar schelen en moest er komen.
Zullen we dat eens nader uitzoeken ?
En die rfidchips in kentekenplaten ?
Ook toevallig van het bedrijf NXP wat binnenkort verkocht gaat worden aan een … Amerikaanse organisatie ?
Dus
Nederlandse ? VolgCamera’s boven de snelweg.
En straks na overname een Amerikaans afluister- en volg-kastje (Ecall) in de auto.
Plus Microvolgchips (Rfid) in de kentekens..
?!
Andersnogiets?
Karel
Afgelopen vrijdag was een markant voorbeeld van de efficiëntie.
Een “vluchteling” slaat ramen in van een restaurant, de politie staat erbij en kijkt ernaar.
Martijn
Goed stuk! En zo is het maar net.
In een democratie heb je het recht om onbespied je leven te leiden, tot het moment dat je-aantoonbaar- misdrijven begaat.
Het hele concept van het 24/7 off- en online monitoren van burgers met allerlei technieken, is gewoonweg een flagrante schending van onze grondrechten.
Toen ik jong was, hoorde ik de verhalen over de toenmalige DDR en hoe deze DDR letterlijk alles over haar burgers wilde weten. Niets was hen te gek om informatie te verzamelen. In die tijd zag men dat als het schoolvoorbeeld van een totaal verziekte controlestaat.
Wie zou ooit gedacht hebben dat de Nederlandse samenleving anno 2017 vrijwel onder dezelfde omstandigheden gebukt gaat, met mogelijkheden tot informatievergaring die de gehele Stasi in polonaise door hun kantoor zou laten dansen.
Een samenleving is nu eenmaal niet 100% veilig te krijgen, dat gegeven zullen wij moeten accepteren. Waar leg je de grens, je privacy per direct opgeven voor een aanslag die misschien nooit zal komen, maar in de tussentijd wel in een controlestaat leven, of accepteren- als vrij mens- dat er misschien ooit iets zou kunnen gebeuren. Ik kies graag voor het laatste.