Het nieuws reguleren
Bedrijven, overheden, de kerk: er zijn altijd al externe partijen geweest die jouw blik op de wereld probeerden te beïnvloeden. De meer traditionele benadering draait erom je bepaalde informatie te onthouden. Wanneer we denken aan landen waar de burger weinig vrijheid kent, denken we vaak aan landen waar de overheid direct of indirect de baas is over de media. Alleen dat wat de goedkeuring van de overheid kan wegdragen wordt via de media verspreid. Alle andere berichten worden verwijderd of de toegang ertoe wordt geblokkeerd. Ouderwetse censuur dus. In sommige landen is dat de realiteit, denk maar aan de ”Great Firewall of China”. Het Chinese internet is onvergelijkbaar met het internet dat wij kennen.
Overigens is censuur altijd een stuk geraffineerder. Ook in China worden lang niet alle kritische berichten verwijderd. Dat zou contraproductief zijn: het volk zou het gevoel kunnen krijgen dat bepaalde gezichtspunten niet getolereerd worden. Ongewenst, want dat is op zichzelf potentieel een voedingsbodem voor onrust. De Chinese leiders zien daarom welbewust sommige kritische geluiden door de vingers – zo lang ze maar niet viral gaan.
Erik
Ook heel relevant: hoe weet je dat je zelf geen slachtoffer bent van een filterbubble en van confirmation bias?
Zeker als je jezelf een rebel vindt is dat een nogal belangrijke vraag die je jezelf moet stellen.