Terwijl bij Nederlandse experts het inzicht lijkt te dagen dat een zwarte lijst met verboden websites alleen maar averechts werkt, worden in Europa juist de eerste stappen gezet om zo een internetfilter verplicht te stellen. Nu is het moment om actie te ondernemen. Lees hieronder hoe je kan meehelpen om het Europese internetfilter te stoppen.

—

Update 02.02.11. De oriënterende stemronde van de LIBE-commissie van het Europees Parlement is uitgesteld tot 14 februari. Ondertussen zijn we achter de schermen flink aan het lobbyen om het filter van de baan te krijgen. Jij kunt ook nog actie ondernemen.

Onder ‘wat kan ik doen?’ staan een aantal acties die je kunt ondernemen. Overweeg in je telefoontjes en e-mailtjes naar Europarlementariërs ook te verwijzen naar de nieuwe gezamenlijke brief van kinderbescherming- en slachtofferorganisaties tegen internetfiltering.

— 

Waar gaat dit over?

De Europese Commissie heeft EU-brede verplichte internetblokkades voorgesteld. De Commissie publiceert echter niet de cijfers van de Europese meldpunten (zgn. “hotlines“) waaruit zou blijken dat het blokkeren enig nut heeft. Sterker nog: toen de Europese Commissie werd gevraagd op grond van welk bewijs zij concludeerde dat een internetfilter in de strijd tegen seksueel kindermisbruik kan helpen, stelde de Commissie slechts: “they do give an indication that, to a certain extent and at least partly, this may follow also from action taken, including action to block access to websites in some countries”.

In december 2010 keurde vervolgens de Raad van Ministers een voorlopige versie van een gezamenlijke positie (zgn. “Common Position”) op dit dossier goed. Op dit moment hebben alleen Duitsland, Litouwen en Roemenië zich uitgesproken tegen het voorlopige voorstel. Andere landen (Nederland, Zweden, Letland, Slovenië, België en Ierland) zijn echter ook huiverig en/of verontrust over de slechte juridische opzet van het voorlopige voorstel dat is aangenomen door de Raad van Ministers.

Nu zal het Europees Parlement hierover moeten oordelen. In het Europees Parlement is alleen een beperkt en simplistisch voorstel (PDF) uitgewerkt door Roberta Angelilli, het Parlementslid dat daarvoor verantwoordelijk is. Daarin staat dat de Europese lidstaten mogen beslissen of ze een internetfilter instellen op nationaal niveau. Het wordt dus niet opgelegd aan de lidstaten. Op zich goed nieuws. Maar het is zeer waarschijnlijk dat verplichte internetfilters alsnog worden voorgesteld – ofwel door sommige Europarlementariërs, ofwel door sommige lidstaten.

Wat is de timing?

Op 10 januari zal het Roberta Angelili haar concept-voorstel presenteren. De deadline voor het indienen van amendementen door parlementsleden is 20 januari. De eerste  stemronde (oriënterend) is op 3 februari [uitgesteld tot 14 februari]. In de oriënterende eerste stemronde moet vastgesteld worden of er een duidelijke meerderheid is voor specifieke amendementen en waar meer werk nodig is om acceptabele compromissen te vinden. Deze stemming is dus cruciaal – een duidelijke meerderheid voor of tegen internetfiltering is dan al bijna niet meer terug te draaien.

Wat kan ik doen?

De LIBE-commissie van het Europees Parlement zal een verslag over dit voorstel opstellen, waarover vervolgens zal worden gestemd door het gehele parlement. Nu is het dus belangrijk om ons te richten op de leden van deze commissie. Een complete lijst van de leden van de LIBE-commissie is hier te vinden. Hier kun je ook eenvoudig terugvinden welke Nederlandse politici zitting nemen in deze commissie.

Je kunt op drie manieren helpen:

1. Telefonisch contact zoeken met de leden van de LIBE-commissie. Vanaf maandagochtend 10 januari tot 3 februari. Enkele telefoongesprekken kunnen al heel veel betekenen in Brussel. Misschien voer jij precies dat ene gesprek, dat een parlementariër overtuigt. Bel eerst de Nederlandse politici. Vervolgens kun je deze parlementsleden – in willekeurige volgorde – aanspreken. Hieronder is een voorbeeld van zo’n gesprek opgenomen.
2. Schrijven (per e-mail, fax of brief) aan de leden van de LIBE-commissie. E-mails kun je al direct sturen. We bieden geen standaard e-mail, maar put inspiratie uit onderstaande argumenten. Beargumenteer je bericht en wees beschaafd, dat heeft veel meer effect.
3. Organisaties steunen. Een aantal organisaties die actief zijn op het gebied van kinderrechten en de bescherming van kinderen, zal verklaringen aan parlementsleden sturen maar mist menskracht en middelen om de verklaringen telefonisch op te volgen. Jij kan die taak op je nemen. En wellicht zijn er actiegroepen die input willen leveren, maar niet precies weten hoe dat het beste kan worden gedaan. Het vinden, inzetten en ondersteunen van die groepen kan een waardevolle bijdrage zijn. Als je een organisatie kent met kennis over bescherming van kinderen en die ondersteuning goed kan gebruiken, neem dan contact op met Bits of Freedom.

Voorbeelden van telefoongesprekken

Dit is slechts een voorbeeld, om je een idee te geven. Probeer zo spontaan mogelijk te zijn, want dat komt beter over. Een voorbeeld van een gesprek met een assistent/secretaresse:

• Jij: “Hallo, ik ben op zoek naar meneer/mevrouw EP” (EP=Europarlementariër)
• Assistent: “Meneer/mevrouw EP is niet aanwezig. Kan ik u helpen?”
• Jij: “Mijn naam is MijnNaam uit Nederland. Ik maak me grote zorgen over het voorstel om internet verkeer te blokkeren, dat is opgenomen in het voorstel van Angelili over de Richtlijn kindermisbruik.”
• Assistent: “Hmm, daarover is al eerder gebeld. Ik heb daarvoor nu geen tijd.”
• Jij: “Het voorstel bevat een aantal maatregelen, dat averechts kan werken. Graag zou ik enkele suggesties willen doen om het te verbeteren.”
• Assistent: “Maakt u zich geen zorgen. [etc.]”
• Jij: [gebruik een van de argumenten hieronder]
• Brieven/e-mails/faxen aan Europarlementariërs
• Mails aan parlementsleden worden geadresseerd als voornaam.achtername@europarl.europa.eu, per fax naar +32 2 284 9xxx en per post naar het Europees Parlament, Rue Wiertz, B-1047 Brussel, België.

Alle redenen waarom de zwarte lijst een bijzonder slecht idee is

Het voorlopige voorstel zoals dat door de Raad van Ministers is aangenomen luidt:

“Where the removal of web pages containing or disseminating child pornography is not possible within a reasonable time, Member States shall take the necessary measures, including through non-legislative measures, to ensure that the blocking of access to web pages containing or disseminating child pornography is possible towards the Internet users in their territory. The blocking of access shall be subject to adequate safeguards, in particular to ensure that the blocking, taking into account technical characteristics, is limited to what is necessary, that users are informed of the reasons for the blocking and that content providers, as far as possible, are informed of the possibility of challenging it.”

Het plan is, anders dan wordt gesuggereerd, geen “onderdeel van een totaaloplossing”

• De ervaring met landen die reeds filteren leert dat het nu juist geen onderdeel is van een totaaloplossing tegen kindermisbruik. Filteren wordt gebruikt als “vervanging” van effectievere maatregelen: het is dus symboolpolitiek. De Deense politie bevestigde tijdens een voorlichtingsvergadering in het Duitse parlement dat er geen gegevens worden gedeeld met andere landen met betrekking tot “foute” sites en dat men zelf overgaat tot blokkering.
• Als een site wordt geblokkeerd is dat een waarschuwing voor de criminelen dat men is gesignaleerd. Effectieve opsporing wordt feitelijk onmogelijk, omdat de daders zijn gewaarschuwd en tijdig hun sporen kunnen uitwissen.
• Het voorstel bevat een regeling dat de criminelen (eufemistisch aangemerkt als “content providers”) worden ingelicht, als de betreffende site wordt geblokkeerd. Dat is erg onlogisch. Opsporing en vervolging door justitie zou immers reeds moeten leiden tot het verwijderen van illegaal materiaal – niet tot het waarschuwen van criminelen. Of wordt er alleen gewaarschuwd en niet vervolgd?

Een zwarte lijst is, anders dan wordt gesuggereerd, niet “beter dan niets doen”

• Is het beter dan niets om criminelen vooraf te waarschuwen dat vervolging dreigt?
• Is het beter dan niets om internationale samenwerking achterwege te laten en alleen sites te blokkeren?
• Is het beter dan niets om regeringen de mogelijkheid te geven om louter symboolpolitiek te bedrijven?
• Is het beter dan niets om alleen lokale rookgordijnen op te werpen in plaats van een goede, effectieve strategie op Europees niveau te implementeren?
• Is het beter dan niets om alleen internet providers op te zadelen met een “oplossing” die niet werkt?

Uitleggen waarom “de zwarte lijst niet alleen tot kinderporno beperkt blijft”

• Voorstanders van filteren zijn de landen die naast kinderpornografie ook andere inhoud blokkeren, zoals goksites en muziek- en filmmateriaal. Dat leidt tot overheidscensuur.
• De Europese Commissie besteedt geld aan het CIRCAMP project, dat – volgens de eigen website – overblokkering nastreeft. Meer hierover in een parlementaire vraag over CIRCAMP, waar nog de Commissie – drie weken na de deadline – nog steeds geen antwoord op heeft gegeven.

Uitleggen waarom het onjuist is te stellen dat “de maatregel proportioneel is omdat het misschien helpt”

• Een onderzoek van de Europese Commissie uit 2007 inzake terrorisme sprak zich uit tegen filteren, omdat websites heel makkelijk kunnen worden verplaatst. Een Canadees meldpunt stelde vast dat een site met kinderporno in 48 uur maar liefst 212 keer was verplaatst!
• Het meldpunt in het Verenigd Koninkrijk – financieel gesteund door de EC – heeft een forse toename geconstateerd van sites, die niet effectief kunnen worden gefilterd, zoals sites die zijn gehackt. De illegale content wordt bijvoorbeeld verstopt tussen “normale” pagina’s.
• Alle maatregelen leveren een aanzienlijke maatschappelijke last op. Zelfs de beste wetgeving kent nadelen, zoals “mission creep” (het uitwaaieren van de zwarte lijst naar andere terreinen buiten kinderporno) en “technology creep” (het ten onrechte blokkeren van correcte inhoud, doordat maatregelen niet exact de illegale content raken, maar nu eenmaal ongewenste neveneffecten hebben).

Wijzen op tegenstrijdigheden van de Commissie

• Commissaris Malmström stelde dat alleen “toegewijde amateurs enkele van de momenteel bestaande filters weten te omzeilen” (PDF). De DNS servers van de Europese Commissie bevinden zich in Luxemburg, waardoor de Europese Commissie zelf bijvoorbeeld Belgische internetfilters passeert.
• De Commissie stimuleert de ontwikkeling van technologie die de privacy beschermt (‘PETs’ [PDF]), maar juist die technologie omzeilt in een aantal gevallen internetfilters.
• Commissaris Füle verklaarde dat “veel mensen in Turkije de blokkade van YouTube omzeilen”, waarmee eigenlijk al is aangetoond dat filters niet effectief zijn. Uiteraard staat dit gegeven haaks op de hierboven genoemde stelling van Commissaris Malmström.
• Commissaris Malmström zei dat blokkering van kinderporno niets van doen heeft met grondrechten. In het eerdergenoemde rapport uit 2007 over terrorisme (PDF) werd daarentegen nu juist gesteld, dat filtering noodzakelijkerwijs een beperking van grondrechten inhoudt, vooral ten aanzien van de vrijheid van meningsuiting.
• De Commissie wijzigde het voorstel zodanig, dat filtering geen wettelijke basis behoeft. In een aanwijzing ten aanzien van terrorisme is echter duidelijk aangegeven dat filteren (en soortgelijke maatregelen) een wettelijke basis behoeven. Zonder wettelijke grondslag zijn maatregelen illegaal (PDF).

Overige argumenten

Onze Europese koepelorganisatie EDRi heeft nog veel argumenten opgesomd in verschillende publicaties, waaronder een ‘Blocking Booklet’ (PDF). Daarnaast hebben kinderbeschermings- en slachtofferorganisaties een gezamenlijke brief gestuurd naar Europarlementariërs, waarin zij tegen internetfiltering pleiten. Bits of Freedom heeft hen geholpen met de Nederlandse vertaling.