Het is een terugkerend thema. De overheid zouden we moeten vertrouwen, maar de overheid vertrouwt haar burgers steeds minder.

Guusje ter Horst vind het maar vervelend, die “houding van wantrouwen” jegens de overheid. Karin Spaink had daar geen medelijden mee: zij stelt terecht de wedervraag waarom juist de overheid haar burgers als fundamenteel onbetrouwbaar behandeld. Waarom wordt er in Nederland zoveel afgeluisterd, worden de bewegingen van iedere burger een jaar lang bijgehouden, worden de verkeersgegevens van iedere burger voor een jaar lang bewaard?

Ook de ironie van de overheidscampagne Veiliginternetten bleef niet onopgemerkt: “Ga altijd bewust met je persoonsgegevens om”, aldus de campagne. Dan moet je als overheid wel lef hebben, aldus Rob Wijnberg: de overheid maakt massaal inbreuk op de privacy van de Nederlander en waarschuwt diezelfde Nederlander voor privacy-risico’s?

Beveiligings-expert en hoogleraar Bart Jacobs legt in een mooi onderbouwde en goed geschreven bijdrage (PDF) nog een keer uit waarom de schoen wringt: de overheid houdt haar burgers in de gaten “met de instrumenten van een politiestaat”, en daarbij hoort op zijn minst verantwoording – en die ontbreekt.

Vertrouwen moet je verdienen.