Het rapport van de Commissie Strafvorderlijke gegevensvergaring in de informatiemaatschappij (onder leiding prof. Mevis) adviseert de toegang tot gegevens voor politie en justitie te vergemakkelijken en verschillende drempels en waarborgen te verlagen.

De commissie beschouwt drie categorieën gegevens. Identificeerbare gegevens (naam, adres), andere gegevens (verkeersgegevens, logs, administratie) en bijzondere gegevens (vertrouwelijke communicatie, data mining).

Voor het opvragen van naam en adres van een internet gebruiker bij een ISP bestaan op dit moment twee mogelijkheden. De ISP mag zelf besluiten de gegevens vrij te geven of het kan worden afgedwongen met een gerechtelijk bevel. De commissie stelt voor dat iedere opsporingsambtenaar in het vervolg de overdracht van deze gegevens zelfstandig kan afdwingen.

De categorie ‘andere gegevens’ is zeer omvangrijk. Het gaat om verkeersgegevens van telecommunicatie (inclusief locatiegegevens) en gegevens uit de administratie van bedrijven. De commissie noemt:

“Accountants en boekhoudbureaus, adviesbureaus, autoverhuur, banken, bedrijfsvereniging, beurs/hoekbedrijven, bkr, branchevereniging, chemische industrie, creditcardmaatschappijen, garages en automobielbedrijven, havenbedrijf, hotels, hypotheekverstrekkers, juweliers, kamers van koophandel, koeriers en parcelservice, kunsthandel, leasemaatschappijen, levensverzekeraars, makelaars, notarissen, opleidingsinstituten, pensioenfondsen, rederijen en cargadoors, reisbureaus, rijksdienst voor het wegverkeer, taxibedrijven, transportbedrijven, verhuurbedrijven, verzekeringsmaatschappijen, vliegtuigmaatschappijen, wisselkantoren, ziekenhuizen.”

De commissie adviseert dat voor deze categorie de officier van justitie de gegevens kan vorderen. Hierdoor zouden voor het vorderen van ISP logs en GSM locatiegegevens geen gerechtelijk bevelen meer nodig zijn.

Onder de bijzondere gegevens valt het aftappen van telecommunicatie. Hiervoor blijft een gerechtelijk bevel noodzakelijk. Dit geldt ook voor datamining.

Het wegnemen van zoveel waarborgen en drempels wordt door de commissie niet ondervangen door enig andere instrument van controle. Waar de commissie ervoor kiest om controle vooraf (gerechtelijk bevel) te schrappen lijkt de noodzaak van controle achteraf alleen maar groter. In dat opzicht ontbreekt het de commissie duidelijk aan creativiteit. Mogelijke instrumenten zoals een commissie van toezicht, jaarlijkse rapportages, steekproefsgewijze controle achteraf, ontbreken.

In een bijlage geeft de commissie commentaar op het rapport Grondrechten in het Digitale Tijdperk. De commissie Mevis wil af van het voorstel om in artikel 13 van de grondwet inbreuken op vertrouwelijke communicatie (zoals aftappen) alleen mogelijk te maken door middel van een gerechtelijk bevel. De commissie Mevis stelt voor om de wetgever zelf te laten bepalen welke waarborgen noodzakelijk zijn. Daarmee zet de commissie ook een eerste stap om voor de inbreuken op vertrouwelijke communicatie de rechter buiten spel te zetten.

http://www.minjust.nl/c_actual/rapport/gegevens.pdf

Dit artikel is automatisch geconverteerd uit het oude archief van nieuwsbrieven van Bits of Freedom.