Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Advertentieplatforms hebben een eigen aanpak nodig

Ben Thompson heeft een fijn analytisch brein. In zijn meest recente blogpost schrijft hij dat er volgens hem drie vragen zijn te beantwoorden als het gaat om communicatievrijheid in de context van de platforms:

- First, what content should be regulated, if any, and by whom?
- Second, what is a viable way to monitor the content generated on these platforms?
- Third, how can privacy, competition, and free expression be preserved?

Hij laat vervolgens heel mooi zien hoe recente wetgeving (ook in Europa) op conflicterende antwoorden op deze vragen uitkomt. Volgens hem komt dit omdat er geen conceptueel onderscheid wordt gemaakt tussen de platforms die voornamelijk hun geld verdienen met advertenties (en dus met wat ik noem het monopoliseren van onze cognitieve aandacht) en de platforms die een product leveren waarvoor betaald wordt. Ik denk dat zijn analyse klopt, maar ik ben het ook met hem eens dat zelfs als je dat onderscheid wel goed maakt, het nog steeds niet makkelijk is om fatsoenlijke wetgeving te produceren.

De illusie van internetvrijheid

Evgency Morozov schrijft voor de NRC genadeloos over het naïeve concept van het vrije internet:

Het idee dat ‘gebruikers’ in de jaren negentig enige macht hadden die nu ‘hersteld’ zou moeten worden, is domweg een illusie: we verwarren hier het tijdelijke gebrek aan belangstelling van kapitalisten en overheid – dat inderdaad enige autonomie liet aan mensen die hiernaar streefden – met een werkelijk gevestigde constitutionele orde waarin onvervreemdbare rechten en vrijheden zijn vastgelegd, ongeacht de kosten die dit voor bedrijfsleven of overheid met zich meebrengt. Zo’n constitutionele orde heeft nooit bestaan: onze online-‘vrijheid’ was alleen maar een bijproduct van onderontwikkelde bedrijfs- en surveillancemodellen.

Dit is precies de reden waarom we ons als Bits of Freedom strijdvaardig in de Europese politieke arena begeven (en dus niet al onze energie stoppen in het produceren van een gedecentraliseerde versleutelde zero-knowledge blockchain datakluis).

Goede spelregels zijn constitutief voor vrijheid. Die spelregels krijg je alleen maar als je voor ze vecht.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

We hebben hier geen idee over wat er China gebeurt

Het komt natuurlijk omdat veel van meest gebruikte Chinese technologieplatformen niet echt buiten China gebruikt worden, maar ik blijf het jammer vinden dat we hier zo weinig horen en lezen over wat er in China nou echt gebeurt. De afgelopen week las ik twee stukken die je een glimp kunnen geven van de technologische realiteit daar.

Hao Wu maakte de documentaire People’s Republic of Desire over de Black-Mirroresque Chinese livestreaming trend. Bekijk hier de trailer:

En Jeffrey Ding trekt een aantal conclusies over kunstmatige intelligentie in China nadat een jaar lang van nieuwsbrieven schrijven over dit theme. Hij vertaalt vaak stukken uit het Chinees naar het Engels en heeft daarom een uniek perspectief. Eén belangrijke les die wij allemaal moeten onthouden is bijvoorbeeld deze:

Chinese people — including regular netizens, data protection officers, philosophy professors — care about AI-related ethics issues, including privacy. Let’s dispel once and for all with this fiction that there are no discussions of AI ethics happening in China. It is perfectly reasonable to highlight differences in Chinese notions of AI ethics or the degree to which privacy is important to Chinese consumers, but it is absolutely dehumanizing to say Chinese people don’t care about privacy.

Ethics washing en kunstmatige intelligentie

Makers van kunstmatige intelligentie hebben geen zin in strakkere spelregels. Dat is de reden waarom bedrijven zoals Google en Facebook hun plannen en acties proberen schoon te wassen met een sausje ethiek (het nieuws over de ethics board van Google die al opgeheven werd voordat hij begonnen was heb ik vorige week even overgeslagen). Thomas Metzinger ligt een tipje van de sluier op over hoe het eraan toeging bij het opstellen van ethische richtlijnen namens de Europese Commissie. Dat geeft weinig vertrouwen:

As a member of the expert group, I am disappointed with the result that has now been presented. The guidelines are lukewarm, short-sighted and deliberately vague. They ignore long-term risks, gloss over difficult problems (“explainability”) with rhetoric, violate elementary principles of rationality and pretend to know things that nobody really knows.

Als je wilt weten hoe belangrijk Google het écht vindt om ethisch te handelen (spoiler alert: dat valt toch wat tegen als het op moet boksen tegen winstgevendheid), dan moet je dit artikel van Bloomberg even lezen. Engagement is daar keer op keer een belangrijkere metric dan responsibility.

Dit kan ik niet genoeg herhalen: technologie is niet neutraal

Geloof je mij niet? Luister dan naar Naomi Jacobs. Of beter nog: lees het lemma uit de Stanford Encyclopedia of Philosophy waarin de discussie over de waardenneutraliteit van technologie ingeleid wordt.

15 minuten van anonimiteit

#AntiInfluencerMovevement