• Menu

0 recente resultaten

De week van decentralisatie, een post mortem en “wrong command”

Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Je kind voor de camera omhoog houden om de gezichtsherkenning te voeden

Leen Vervaeke is in Beijing en kan daar dus onderzoeken hoe de Chinese overheid technologie inzet om al haar burgers netjes binnen de lijntjes te laten kleuren. Elke keer weer schrik ik van hoe diep gezichtsherkenning in het Chinese dagelijkse (stads)leven doorgedrongen lijkt te zijn. Het is moeilijk voor Vervaeke om informatie in te winnen over het sociale kredietsysteem, na de negatieve internationale pers in de afgelopen periode zijn de pilotprojecten vrij hermetisch afgesloten. Toch vindt ze een professor die wil praten. Die vertelt hoe het systeem vanuit een financiële insteek zich langzaam ontwikkelde tot een systeem met een morele insteek. “Als je geen overtredingen begaat, dan wordt je gedrag niet geregistreerd. Alleen als je illegale daden stelt, wordt dat in het systeem opgenomen. Maar als je gewoon je eigen leven leidt, komt het allemaal in orde.” Oh, gelukkig…

Een internet post mortem van Doctorow

Het was een desastreuze stemming afgelopen woensdag in het Europees Parlement. Er is voor zowel een ‘linktax’ als voor een ‘uploadfilter’ gestemd (en er is ook nog eens stiekem een nare bepaling rondom het filmen van sportevenementen naar binnen gefietst). De voorstanders van deze maatregelen lijken er geen idee van te hebben dat ze zichzelf hiermee in de voet schieten. Cory Doctorow heeft zich de afgelopen week het leplazarus geschreven om aan de wereld uit te leggen waarom dit zulke slechte ideeën zijn. In deze post probeert hij uit te leggen waarom de maatregelen zo aantrekkelijk lijken voor de voorstanders. Zijn conclusie: de voorstanders snappen filters gewoon echt niet, en ze onderschatten het belang van gezonde competitie. Volgens Doctorow houdt de strijd voor een open en vrij internet nooit op, we kunnen dus niets anders dan door blijven vechten:

Look, this was never going to be a fight we "won" once and for all -- the fight to keep the Internet free, fair and open is ongoing. For so long as people have: a) problems; that b) intersect with the Internet; there will always be calls to break the Internet to solve them.

Dan maar alles decentraliseren?

Ben Werdmuller heeft de stemming ook gevolgd. Ook hij vindt het uploadfilter een bijzonder matig idee. Maar hij maakt zich minder zorgen dan Doctorow. Hij ziet het als bevestiging van dat het nu tijd is om haast te maken met het decentraliseren van het web. In zijn analyse ga je geen last hebben van deze wetgeving op het moment dat je zelf je eigen content host in plaats van een platform dat voor je te laten doen. Hij concludeert optimistisch: Ultimately, this directive targets an era of the web that is already beginning to wane. It's not a disaster; it is a turning page. Let's see what the next chapter brings.

Toevallig stond vorig weekend in The Guardian een overzichtsartikel over het gedecentraliseerde web (ook wel ‘DWeb’). Lees het en krijg een beetje een idee waar Werdmuller het over heeft:

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Big Tech: van bewondering naar wantrouwen

Nathaniel Popper verhuisde twee jaar geleden van New York naar San Francisco. Hij was blij dat hij weg was van de financiële wereld waar het ene schandaal het andere schandaal opvolgde, en dat hij zich kon richten op de nieuwe motor van de economie: Silicon Valley. Maar inmiddels bekruipt hem langzaam maar zeker een déjà-vugevoel. De bewondering voor ‘big tech’ is omgeslagen naar wantrouwen. Naast de bankiers zijn het nu ook de mensen in de techwereld die worden gezien als amoreel (of zelfs immoreel). Hoe lang duurt het nog voordat het moeilijk wordt voor Google en Facebook om jonge idealistische mensen te rekruteren?

De geest in de Facebookmachine

Weer een stuk in de New Yorker waar ik door de week niet aan toegekomen ben. Evan Osnos mocht dichtbij Facebooks Zuckerberg komen. Hoog op mijn leeslijstje voor dit weekend dus.

Simplicity is king

Een Noorse no frills supermarkt laat in dit vrij hilarische filmpje over een man en zijn ‘slimme’ huis zien waarom het vaak verstandig is om voor de simpele oplossing te kiezen.

Help mee en support ons

Door mijn bijdrage ondersteun ik Bits of Freedom, dat kan maandelijks of eenmalig.

Ik geef graag per maand

Ik geef graag een eenmalig bedrag