Misbruik van kinderen als argument tegen netneutraliteit
Als er veel op het spel staat (of dat nou geld, imago of een herverkiezing is) willen politici soms tegen elke prijs een wet er doorheen drukken. Als het niet met slechte argumenten kan, dan maar met hele foute. En dat gebeurde ook in het gevecht om netneutraliteit in Europa. Twee dagen voor de stemming in het Europese Parlement, stuurde een parlementslid de volgende e-mail naar fractiegenoten:
“I want to draw colleagues’ attention to the impacts of these last minute amendments. The S&D amendments, co-signed with GUE and the Greens, claim to promote a free and open internet. However, the consequence of these amendments will be to prevent actions against degrading, exploitative images of minors.”
Dat werd verder ingekleurd met een verhaal over misbruik van “a six month old baby”. De gewraakte amendementen hadden overigens nietsChild pornography and the net neutrality vote – what happened? met de bestrijding van seksueel misbruik van kinderen te maken.
ervaringsdeskundige
Blij dat eindelijk iemand zich hier over uitspreekt op het net.
Aan het gebrek van reacties blijkt hoe gevoelig (emotioneel) het onderwerp ligt maar als ervaringsdeskundige kan ik u verzekeren dat geen enkel misbruikt kind/mens baat heeft bij politieke aandacht die zich niet richt op de persoon zelf maar gewoon gebruikt word om nog meer macht te behalen, of om de vrijheid te beperken.
Het is erg smerig hoe misbruik misbruikt word om te misbruiken.
Bedankt voor bovenstaand artikel.
Een ervaringsdeskundige
GS
Ik heb misschien niet helemaal recht van spreken, mijn slechte ervaringen zijn op basis van fysieke en emotionele mishandeling door mijn leeftijdsgenoten, waarvan seksuele opmerkingen en betastingen ‘slechts’ een sporadisch en nog relatief onderdeel vormen. Maar voor wat het waard is wil ik me graag bij de ervaringsdeskundige aansluiten. Ik vind het jammer dat er een aantal politici lijken te zijn die onze slechte ervaringen menen te mogen kapen om hun conclusies uit te trekken.
En het is niet eens gezegd dat het ook helpt. Mijn redding is nu juist de privacy geweest, het feit dat ik me buiten bereik van de groep kon terugtrekken, niets hoefde te zeggen waar de verwrongen geesten al dan niet ‘aanleiding’ in meenden te kunnen vinden, etc. Omgekeerd, alle pogingen begonnen met vragen: “Waar woon je?!” “Waar zit je op school?!” “Geef antwoord, anders doen we je wat!” Het spijt me om het te zeggen, maar “Wie niets te verbergen heeft, heeft niets te vrezen.” roept bij mij uiterst pijnlijke herinneringen op en maakt me bang opnieuw in handen van dergelijke ‘mensen’ te vallen.
Arduenn
Én de terroristen! ‘Think of the terrorists’!
Rik
Mooi artikel. Heel juist gezien!