Vorige week antwoordde staatssecretaris Teeven op vragen over zijn auteursrechtbeleid. Wij bespreken in een serie vijf auteursrechtvoornemens van Teeven. Dit keer een loze belofte.
Maar voordat we kritiek hebben: wij vinden dat kunstenaars recht hebben op een eerlijke vergoeding voor hun werk. Als je houdt van muziek en films: betaal ervoor als die mogelijkheid er is! Hoewel het aanbod nog beperkt is, zoals Teeven ook schrijft. Wij en alle kunstenaars zijn je dankbaar. Zo. Dat moest ons even van het hart.
Teeven schrijft dat de plannen “geen continue monitoring van het internetverkeer van burgers” impliceren. Dat kan Teeven wel zeggen, maar het staat rechthebbenden vrij om in een rechtszaak toch een monitoringbevel jegens internet service providers te vragen. En het is niet uitgesloten dat een rechter dit toewijst. Er loopt nu zelfs een rechtszaak bij het Europees Hof van Justitie over precies deze vraag (Scarlet/Sabam). De Europese Commissie bepleit in die zaak dat de bestaande regels het al mogelijk maken om de internetverbindingen van alle Europeanen continu te controleren (PDF).
Dat soort bevelen zouden niet gegeven mogen worden, want ze maken een onacceptabele inbreuk op de privacy, maar het is niet uitgesloten dat een rechter dit toch doet. Daarbij komt: Teeven schrijft in dezelfde paragraaf dat het mogelijk wordt gemaakt om een inbreukfaciliterende website of dienst te laten blokkeren. Dat vergt vergaande monitoring van het internetverkeer, wil dat effectief zijn. De regering zou in plaats daarvan moeten zorgen dat de handhavingsregels – in het bijzonder artikel 6:196c BW en artikel 26d Aw – zo worden aangepast, dat buiten kijf staat dat zo een verstrekkend bevel niet kan worden gegeven.
Hoe dan wel? Een filesharinglicentie is de oplossing
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: wij zijn er van overtuigd dat kunstenaars recht hebben op een eerlijke vergoeding voor hun werk. We houden van muziek. We houden van films. Maar de plannen van Teeven om filesharing tegen te gaan, zullen niet werken. In een wereld waar iedereen via internet informatie uit kan wisselen, is het ondoenlijk om via een downloadverbod en websiteblokkades het digitaal delen aan banden te leggen. Als je dat goed wilt handhaven, zal je alle internetverkeer moeten controleren.
We moeten leren leven met een nieuwe werkelijkheid waar de massale verspreiding van cultuur niet te controleren is. De enige relevante vraag is nu: hoe gaan kunstenaars toch een eerlijke vergoeding krijgen voor hun werk? Wij zijn voorstander van een systeem waarbij downloaders aan kunstenaars betalen voor het uitwisselen van bestanden: een filesharinglicentie, zoals eerder door de Electronic Frontier Foundation voorgestaan. Op die manier krijgen kunstenaars een vergoeding, maar hoeft het internet niet gecontroleerd te worden. Wat vinden jullie?
Morgen méér voornemens van Teeven. Of lees meer over Voornemen 1: Teeven’s voornemens ten aanzien van kleinschalige downloaders.
Erwin
Filesharinglicentie is maar een halve oplossing. Want dan gaat niemand meer downloaden als iets ook te zien of te horen is via youtube, internetradio / internettv. Want als iets streaming te krijgen is, waarom dan nog downloaden ??
Hoe wil men een evt. licentie mbt filesharing gaan regelen voor youtube ?? Sommige artiesten worden meer of minder beluisterd dan anderen, en daarnaast zijn er mensen dien gewoon privé filmpjes plaatsen. Wordt er dan een soort van betaal verkeer voor youtube geregeld ? Basic = prive filmpjes, premium is copyright / DRM materiaal ?? Of gaat dat dan weer via bandbreedte / pageviews oid ??
De licentie is leuk, maar er zitten imho nog wel wat haken en ogen aan.
Ben
Met betrekking tot de filesharinglicentie: hoe bepaal je wie recht heeft op vergoeding, en welk deel van de vergoeding? Dat was ook de vraag bij de thuiskopieregeling. En volgens mij alle radiostations die niet beluisterd worden door de muziekherkenning van Buma.
Anonymous
Is het amusement of galgenhumor als Teeven stelt dat: “plannen [niet zus of zo schending van rechten van burgers] impliceren”
Laat Teeven dat keihard aantonen want de praktijk leert anders zoals BOF ook al aangeeft. De overheid maakt de wet maar het is de rechter die beslist over de implicaties daarvan. En dat gaat verkeerd lopen voor wat betreft vrijheden. Teeven laat een politiestaat afdwingen via bedrijven en rechters en dat is mensen moedwillig zand in de ogen strooien.